พระเจ้าพรหมทัต
กษัตริย์ปกครองเมืองพาราณาสี เป็นชายหนุ่มรูปงาม ใจดี มีเมตตาแต่ยังหาพระมเหสีไม่ได้ |
เอื้อย
ลูกสาวของนายทองกับนางขนิษฐา เป็นคนสุภาพเรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน อ่อนโยน
แต่ไม่อ่อนแอ ใจดี รักสัตว์ |
ขนิษฐา
แม่ของเอื้อย ใจดีมีเมตตา รักเอื้อยมาก |
ขนิษฐี
เมียอีกคนของนายทอง เป็นคนขี้อิจฉา ชอบแกล้งขนิษฐา และเอื้อยต่างๆนาๆ
รักลูกแต่ส่งเสริมลูกใน ทางที่ไม่ดี ฉลาดแกมโกง |
อ้าย
ลูกสาวของนางขนิษฐีกับนายทอง มีนิสัยเหมือนแม่ อิจฉาริษยา ไม่ชอบเห็นใครได้ดีกว่าตน |
อี่
น้องสาวอ้าย เป็นคนที่ไม่ค่อยฉลาดเท่าไรนัก ไม่เป็นคนใจร้ายเลยซะทีเดียว
แต่เนื่องจากอยู่กับแม่ ขนิษฐีและอ้าย จึงต้องร้ายตามไปด้วย ขี้กลัว
|
นายทอง
เป็นหัวหน้าครอบครัว รักทุกๆคน ในครอบครัว แต่ชอบฟังความข้างเดียว ขี้โมโห
(ขาดเหตุผล) โกรธง่ายหายเร็ว |
|
|
ปลาบู่ทอง
คือขนิษฐา (นิสัยเหมือนตอนที่เป็นคน) |
ปลาดุก
เป็นปลาอาวุโสที่สุดในแหล่งน้ำนั้น มีความคิดปฏิภาณดีแก้ปัญหาต่างๆ ให้กับปลา
ใจเย็น แต่ไม่ค่อยจะขยับตัวไปจากที่อยู่ |
ปลาชะโด
เป็นปลาที่ใจร้อน ไม่ค่อยคิดก่อนทำ ดูเหมือนจะเก่งแต่ไม่ค่อยเก่ง เสียงดัง
พูดไม่ค่อยคิด |
ปลาบู่
เป็นปลาที่ไม่ค่อยฉลาดเท่าไรนัก เห็นแก่กินและเที่ยว |
แม่เป็ด
เป็นเพื่อนที่ดีของเอื้อย คอยช่วยเหลือและตามไปบอกข่าวต่างๆ เป็นแม่เป็ดที่ใจดี(อายุมากหน่อย)
เห็นอกเห็นใจคนอื่น คอยช่วยเหลือเอื้อยและปลาบู่ทอง |
ปลากระดี่
เป็นปลาที่พูดมาก (เสียงแสบแก้วหู) คอยเตือนปลาตัวอื่นๆ เสมอ รู้เรื่องต่างๆ
ก่อนปลาตัวอื่นๆ |
ปู-หอย
เป็นประเภทที่ว่า ปากหอยปากปู คือจะเป็นตัวกระจายข่าวต่างๆ ที่รู้ไปตามคุ้งน้ำได้อย่างรวดเร็ว
(มีสมาชิกใต้น้ำเยอะ) |
ปลาเข็ม
เป็นปลาตัวเล็ก (เสียงคล้ายเด็ก) เป็นลูกมือ คอยช่วยเหลือปลาต่างๆ ให้ปลอดภัย
ด้วยปากที่มีความคมเหมือนเลื่อย |
ปลาสวาย
เป็นปลาที่หิวตลอด เจออะไรเป็นต้องอยากกิน |